Toen we het land kochten, hadden we het geluk ook de waterrechten van het dorp te verwerven. Deze rechten werden door de vorige eigenaar behouden, wat uniek bleek te zijn, aangezien zulke rechten niet meer worden verstrekt voor finca’s in landelijke gebieden omdat het dorp ze officieel niet kan onderhouden.
Het hebben van de rechten op papier is één ding, maar dat betekent niet dat er drinkwater op het land is. Wat volgde was een langdurig proces van bijna zes maanden om de meest gunstige route voor de pijp te bepalen. Deze route bleek bijna een kilometer lang te zijn en liep door meerdere percelen die in totaal 10 eigenaren toebehoorden. Geschreven toestemming van deze 10 eigenaren en de gemeente was nodig om verder te gaan met het project.
Na het verkrijgen van de nodige vergunningen, moesten we een graafmachine regelen voor een proefgraafwerk om de exacte locatie voor de aansluitpijp te bepalen. Tijdens deze proefgraafwerkzaamheden werd de pijp per ongeluk doorboord, waardoor er water onder hoge druk uitspoot. Dit moest onmiddellijk worden opgelost. De hoofdkranen werden afgesloten en een loodgieter arriveerde binnen 30 minuten om het probleem op te lossen.
Vervolgens werd er gedurende twee weken een grote graafmachine ingezet om een sleuf van 60 tot 80 centimeter diep te graven van het aansluitpunt naar onze finca. Daarna legde de loodgieter de pijpen en werd de sleuf snel weer dichtgemaakt. Het eindresultaat? Een wateraansluiting met 10 bar druk en een aanzienlijke puinhoop waar de graafmachine had gewerkt.
Ten slotte bouwden we een put op zowel het begin- als het eindpunt en installeerden een drukverlager op de pijp. We hebben drinkwater!
